بررسی سبک شناختی دیوان اشعار سیّد حسن غزنوی

سبک شناسی یکی از رشته های زبان شناسی و ادبیّات است که به بررسی ویژگی های نحوی و زبانی شاعر می پردازد. سبک عبارت از کاربرد ادبی زبان در یک بافت مشخّص. سیّد حسن غزنوی، ملقّب به اشرف از شاعرانی است که کم تر اشعارش مورد توجّه سبک شناسی قرار گرفته است و با توجّه به این که وی از شاعران بزرگ عصر خود بوده و بر شاعران بعد از خود تاثیر فراوانی داشته، در این پایان نامه سعی شده است که اشعار وی در دو حوزه ی ادبی و زبانی مورد بررسی قرار گیرد. در زمینه ی زبان استفاده ی فراوان وی از زبان عربی و استفاده ی اندک از زبان کهن و دور بودن از زبان ترکی غالب دربار می باشد . در بیان، کنایه در اشعار سیّد از بسامد بالایی برخوردار است.در تشبیه، به تشبیه حسّی به حسّی تمایل فراوان دارد. استعاره ی مصرّحه، فراوان در اشعار وی دیده می شود. تمثیل یکی از ویژگی های مهمّ اشعار سیّد است. چنان که می شود گفت که دیوان وی گنجینه ای از ارسال المثل و تمثیل است. به موسیقی بیرونی و درونی توجّه خاصّی داشته و آن را هنرمندانه در اشعارش به کار برده است. از دیگر ویژگی مهمّ اشعار وی مفاخره است که در اشعارش فراوان از آن استفاده می کند. کلید واژه: سیّد حسن غزنوی، دیوان اشعار، سبک، سبک شناسی